همه چیز درباره ترمز دیسکی

ترمز در خودروها نقشی حیاتی دارد لذا آشنایی هرچه بیشتر و کاملتر با سیستم های ترمز به کمک و نگه داری بیشتر از این سیستم حیاتی در خودرو کمک می کند، سیستم ترمز دیسکی که به طور معمول در چرخ های جلو خودرو استفاده می گردد و در برخی از خودروها در هر چهار چرخ مورد استفاده قرار می گیرد، یکی از انواع ترمزهای دیسکی معمول در خودروها ترمز دیسکی با گیره شناور تک سیلندر است که در این مقاله توسط آقای مهندس مورد بررسی قرار می گیرد که امیدواریم مورد توجه واقع گردد.

برای آشنایی و درک بهتر سیستم ترمز دیسکی لازم است شما با اجزاء تشکیل دهنده آن آشنا شوید، سیستم ترمز دیسکی شامل:

• یک دیسک چدنی که به همراه چرخ دوران می کند.
• مجموعه کالیپر که به شغال دست متصل است(گیره که شامل پیستون هم می شود).
• لنت های دیسک که بر روی کالیپر سوار شده اند.

برای درک بهتر این سیستم شباهت بسیاری به سیستم ترمز دوچرخه که به صورت لقمه ای معروف بود می باشد در آن سیستم شما با فشار به دسته ترمز و انتقال نیرو توسط سیم ترمز دوچرخه خود را متوقف می کردید اما در این سیستم این انتقال نیرو توسط روغن ترمز و فشار هیدرولیک انجام می شود، بدین ترتیب که هنگامی که فشار هیدرولیک به پیستون کالیپر اعمال شود ، پیستون به لنت داخلی نیرو اعمال می کند تا با دیسک تماس پیدا کند. با افزایش فشار ، کالیپر به سمت راست حرکت کرده و سبب تماس لنت بیرونی با دیسک می شود. نیروی ترمزی به وسیله اصطکاک بین لنت هایی که بر خلاف جهت همدیگر دیسک را می فشارند تولید می شود. البته ترمزهای دیسکی از اصطکاک بین لنت و دیسک برای افزایش قدرت ترمز استفاده نمی کنند. در حالی که ترمزهای کاسه ای از این روش برای افزایش قدرت ترمز استفاده کرده و به دلیل کشش لنت ، قدرت کمتری در مقایسه با ترمزهای دیسکی تولید می کنند.

دیسک در تماس دائم با هوا قرار گرفته است و در نتیجه گرما را به خوبی انتقال می دهد و چسبندگی ترمز به حداقل میزان خود می رسد. همچنین امکان پاک کنندگی خود به خود و زدودن آب و گرد و خاک وجود دارد. ترمزهای دیسکی برخلاف ترمزهای کاسه ای دارای خاصیت خود ترمزی کمتری هستند و برای ایجاد نیروی ترمزی کافی ، مستلزم فشار هیدرولیک بیشتر می باشند. این امر با افزایش اندازه پیستون کالیپر محقق می شود. این طراحی ساده به تعویض آسان لنت کمک می کند.

تنظیم ترمز دیسکی

ترمز ديسکي با ساييده شدن لنت؛ خود به خود تنظيم مي شود. سوراخ سيلندر ترمز شياري دارد که يک لاستيک در آن قرار داشته و اين لاستيک پيستون را محکم دربرگرفته است. وقتي ترمز گرفته مي شود؛ پيستون به طرف ديسک حرکت کرده و لاستيک تغيير شکل مي دهد اما به پيستون چسبيده است.

وقتي ترمز رها مي شود؛ لاستيک آزاد شده و به وضعيت اوليه خود بر مي گردد. با بازگشت لاستيک به وضعيت قبلي، پيستون هم به آهستگي از ديسک دور مي شود اما لنت ترمز ممکن است اندکي با ديسک در تماس باقي بماند. با سايش لنت ترمز، مسافتي که پيستون در هنگام گرفتن ترمز بايد بپيمايد؛ طولاني تر از آن مي شود که لاستيک بتواند با تغيير شکل خود باز هم پيستون را دربرگيرد. در اين حالت، پيستون از لاستيک بيرون لغزيده و در وضعيت جديدي قرار خواهد گرفت. اين تنظيم خودکار سبب مي شود که لنت ترمز به ديسک نزديکتر شده و سايش لنت را جبران کند.

تعمیر و نگهداری ترمز دیسکی

بیشترین تعمیر و نگهداری که ترمز به آن احتیاج دارد، تعویض لنت است. روی لنت ترمزهای دیسکی معمولاً قطعه فلزی وجود دارد که شاخص خوردگی نامیده می‌شود. وقتی مقدار معینی از گوشت لنت خورده بشود، شاخص خوردگی با دیسک تماس پیدا می‌کند و سوت می‌کشد و در خودروهای جدید نیز چراغ لنت خودرو روشن می گردد. معنای این سوت این است که وقت تعویض لنت ها فرا رسیده است البته گاهی نیز صدای لنت از جنس نامرغوب آن است. روی کالیپر هم یک شکاف بازدید وجود دارد که از طریق آن می‌توانید ببینید چه مقدار از گوشت لنت خورده شده است. گاهی‌اوقات، خوردگی زیاد لنت به روتور هم منتقل می‌شود. این امر وقتی اتفاق می‌افتد که یک لنت فرسوده برای مدتی طولانی تعویض نشود. گاهی‌اوقات هم ممکن است روتور خم بشود، یعنی صاف و تخت بودنش را از دست بدهد. در این صورت، وقتی می‌ایستید، ترمز می‌لرزد یا می‌کوبد. همه این مشکلات با صاف کردن روتور از بین می‌رود. باید از دو طرف روتور مقداری تراشیده شود تا سطح آن دوباره صاف و تخت بشود. هر بارکه لنت ها را عوض می‌کنید احتیاجی نیست روتور را به تراشکاری ببرید. فقط زمانی به این کار نیاز است که روتور خم یا خورده شده باشد. تراش دادن زیاد روتور عمر آن را کم می‌کند. هر بار که روتور تراش می‌خورد، نازکتر و نازکتر می‌شود. میزان مجاز نازکی برای روتورها مشخص است و اگر از آن میزان نازکتر بشوند، باید آنها را تعویض کرد. این میزان مجاز را می‌توان در دفترچه راهنمای خودرو پیدا کرد.